ចិត្តលោភលន់

កាលពីព្រេងនាយមួយ វាមាននាយពាណិជម្នាក់ បានតថ្លៃទិញសត្វអូដ្ឋមួយក្បាល។ ក្រោយមកគាត់ក៏បានទិញសត្វអូដ្ឋនោះ បានក្នុងតម្លៃមួយដែលគាត់ពេញចិត្តណាស់។

នៅពេលមកដល់ផ្ទះ គាត់បានហៅអ្នកបម្រើឱ្យមកជួយស្រាយកែបអូដ្ឋចេញ ហើយនៅពេលស្រាយរួច គាត់បានឃើញកញ្ចប់មួយ ដែលលាក់ទុកនៅក្រោមកែបអូដ្ឋ ។ គាត់ក៏បានលាកញ្ចប់នោះ ហើយគាត់បានឃើញសុទ្ធតែត្បូងមានតម្លៃជាច្រើនគ្រាប់។ អ្នកបម្រើឃើញដូចនោះ ក៏បានស្រែកថា៖ “ តែប៉ុណ្ណេះ លោកម្ចាស់ប្រាកដជាក្លាយទៅជាសេដ្ឋីហើយ ព្រោះវាមិនមាននរណាដឹងនោះទេ!” តែនាយពាណិជឆ្លើយថា៖ “ ទេ! យើងត្រូវយកត្បូងទាំងនេះ ទៅប្រគល់ឱ្យម្ចាស់អូដ្ឋវិញ ដ្បិតយើងទិញតែអូដ្ឋទេ យើងមិនមែនទិញទាំងត្បូងឯណា!” នាយពាណិជបានយកកញ្ចប់ទៅប្រគល់ឱ្យម្ចាស់អូដ្ឋវិញ ហើយម្ចាស់អូដ្ឋស្រែកថា៖ “ ឱព្រះអើយ ខ្ញុំភ្លេចឱ្យឈឹងថា ខ្ញុំបានលាក់កញ្ចប់ត្បូងនៅក្រោមកែបអូដ្ឋ! ដោយសារលោកមានចិត្តសុចរិតទៀងត្រង់ ខ្ញុំសូមចែកត្បូងឱ្យទៅលោកខ្លះ!”

នាយពាណិជបានបដិសេធមិនព្រមទទួលត្បូងឡើយ តែម្ចាស់អូដ្ឋនៅតែទទូចម្ដងហើយម្ដងទៀត ឱ្យនាយពាណិជយល់ព្រមទទួលត្បូងជាសគុណ។ នៅទីបំផុត នាយពាណិជបានពោលថា៖“ មុននឹងសម្រេចចិត្តយកត្បូងមកប្រគល់ជូនលោកវិញ ខ្ញុំបានដកយកត្បូងចំនួនពីរគ្រាប់ទុកមុនទៅហើយ!” ឮដូចនោះ ម្ចាស់អូដ្ឋស្រងាកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ដ្បិតតែគាត់បានជឿទុកចិត្តនាយពាណិជ ហើយគាត់ក៏រាប់ចំនួនត្បូងមើល ហើយគាត់និយាយថា៖“ លោកបាននិយាយថា លោកបានដកយកត្បូងចំនួនពីរគ្រាប់ទុក តែចំនួនត្បូងរបស់ខ្ញុំនៅគ្រប់ចំនួនដដែលហ្នឹង! នាយពាណិជសើច ហើយឆ្លើយថា៖“ ត្បូងចំនួនពីរគ្រាប់ដែលខ្ញុំដកទុកនោះគឺ សុចរិតភាព និងតម្លៃខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ណាលោក!”